1. Mnich i Zadni Mnich
Mnich (2068m) to ta widoczna z tarasu przed schroniskiem nad Morskim Okiem charakterystyczna iglica skalna. Nazwa pochodzi od kształtu turni, podobnej do mnicha z kapturem.
To od pierwszego zdobycia wierzchołka, którego dokonał Jan Gwalbert Pawlikowski wraz z przewodnikiem Maciejem Sieczką w 1879 lub 1880 r., liczy się era taternictwa w Tatrach. Do dziś Mnich pozostaje ważnym, o ile nie najważniejszym punktem, od którego rozpoczyna się wspinaczki górskie. Najłatwiejsze wejście oscyluje w okolicach II stopnia trudności i to właśnie „przez płytę” prowadzi wejście przewodnickie.
Zadni Mnich (2172m) to fantastyczna urwista iglica, doskonale widoczna już z progu Dolinki za Mnichem. Nieco dalej niż Mnich, nieco wyżej i bardziej eksponowanie z niezapomnianym ponad 40 m zjazdem z wierzchołka. Wciąż jednak bardzo przystępnie, wejście przewodnickie to nadal okolice tatrzańskiej I.
2. Żabia Lalka i Żabi Mnich
Gdy skierujemy nasz wzrok w drugą stronę, w stronę Rysów, po lewej stronie rzuci nam się w oczy trawiasto – skalna grań najeżona różnymi turniczkami. Żabiej Lalki (2095 m) nie pomylimy z niczym innym, a wejście (II) na wierzchołek bez wątpienia będzie świetną tatrzańską przygodą. Z kolei na wyższy Żabi Mnich (2146 m) biegnie nawet łatwiejsza, bo I droga. Widoki szczególnie z Żabiego Mnicha fantastyczne!
3. Niżne Rysy, Mięguszowieckie Szczyty, Cubryna
Wśród spragnionych wyższych poza szlakowych tatrzańskich szczytów popularne są Niżne Rysy (2431 m), Cubryna (2376 m), czy „Mięgusze” (2393 m – 2438 m) – granią wszystkie bądź zdobywane pojedynczo. Szczególnie grań Mięguszowieckich Szczytów to jednak całodzienna wyprawa.
4. Grań Kościelców i Wierch Pod Fajki
Klasyki rejonu Hali Gąsienicowej. Grań Kościelców, zwana „granią praojców” to świetna droga wiodąca przez wierzchołek Zadniego Kościelca (2160 m) na Kościelec (2158 m). Wspinanie dla początkujących, trudności oscylujące wokół II stopnia trudności. Z kolei Wierch Pod Fajki (2135 m), leżący między Granatami, a Żółtą Turnią to bardzo ciekawa wyprawa, zarówno latem jak i zimą. Trudności drogi nie przekraczają II.
5. Świnica
Jeden z najbardziej charakterystycznych tatrzańskich szczytów.
Główny wierzchołek o wysokości 2301 m dostępny jest znakowanym szlakiem, z kolei tzw. „taternicki” (2291 m) nie jest już dostępny turystycznie i ciekawy jest w szczególności w zimie. Droga Stanisławskiego (II) to dla początkujących adeptów zimowego wspinania świetna możliwość nabycia doświadczenia przed kolejnymi wyprawami. Z kolei nawet normalna droga granią może przysporzyć wrażeń. Eksponowane i warte polecenia jest też wspinaczkowe połączenie obydwu wierzchołków. Niezależnie od wariantu Świnicę warto zdobyć.
6. Słowackie Tatry Wysokie
Zapraszam również wszystkich chętnych na odkrywanie słowackich Tatr Wysokich. Zapewniam wejścia na różne szczyty (m.in. Gerlach, Szatan, Durny Szczyt), często mało uczęszczanymi drogami, w zależności od chęci i możliwości.
